Donderdag 25 juni 2020

Gisteren was het eindelijk zover, 

Om dit keer beter voorbereid te zijn had ik een begeleider mee genomen naar dit gesprek. Iets voor 3 zaten we in de wachtkamer. Ze kwam ons weer te laat ophalen. Dit keer zonder goede moed, liepen we achter haar aan mee naar boven. We gingen zitten en ze vroeg of ik mijn formulier aan het einde van het gesprek wilde, nou nee, ik wilde hem het liefste nu al. Ze stond stuntelend in de kamer omdat ze niet had verwacht dat ik iemand mee nam. Na een tijd liep ze pas naar beneden. Er was inmiddels al een nutteloos kwartier verstreken. 

Eenmaal terug vroeg ik of ze nog antwoorden op mijn vragen had en weer de zelfde vraag waarom ik afgewezen was.

Waarop ze weer antwoordde met: "We kunnen je niet helpen"  ...  "het is een combinatie van verschillende factoren" ... "het is te complex".

Ik begreep werkelijk niet wat ze bedoelde en het voelde alsof ze om mijn vraag heen aan het draaien was.

Na nog 3 keer de zelfde vraag te stellen, formuleerde mijn begeleider de vraag kort en bondig. Hebben jullie wel mensen die EMDR geven? Daarop was het antwoord ja, maar niet voor zulke complexe zaken. Daar hebben we de capaciteiten niet voor. Ik dacht OMG, ZEG DAT DAN... het is dus een capaciteiten probleem, het is niet complex, ik ben complex,

(Eigenlijk wel maar dat doet er nu niet toe).

Ik was er eigenlijk wel klaar mee met heel het gesprek. En wilde nog als advies aan haar mee geven: "Als je had gezegd dat het een capaciteiten probleem was i.p.v. een complex probleem had ik me niet zo aangevallen gevoelen".  Waarop ze antwoordde dat ze het knap vond dat ik, terwijl ik BPS heb er toch nog kalm en rustig over kon spreken, na die afwijzing. Waarop ik zei, dat ik met mijn BPS heb leren omgaan d.m.v. 3 jaar intensieve MBT.

Toen vond ze het nog handig om naar voren te halen dat ze die ochtend nog een ander moest afwijzen en dat die na de afwijzing de kamer uit liep en niet meer aanspreekbaar was. 

En ik dacht logisch als je het zo zegt, dat het complex is.

Na dit alles tekende ik mijn behandelplan en ging met mijn begeleider weg. Ze had inderdaad gelijk. Ze kunnen niks voor me betekenen.

Op naar de volgende instelling. 

Bezoek mijn blog voor meer verhalen over mijn BPS